Conor Maynard ft Anth – Just the way you are.mp3
 Wzorce ras
Wzorzec w oryginalnej postaci.

© dreameyce.deviantart.com

FCI-Standard Nr 301
AMERYKAŃSKI SPANIEL WODNY

POCHODZENIE: USA.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 14.02.1995.
UŻYTKOWOŚĆ: Amerykański spaniel wodny powstał w Stanach Zjednoczonych jako wszechstronny pies myśliwski, do pracy w polu, a zwłaszcza jako aporter z łodzi.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 8 – Aportery, płochacze, psy wodne. Sekcja 3 – Psy wodne. Obowiązują próby pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Amerykański spaniel wodny to aktywny, dobrze umięśniony, średniej wielkości pies, o falistej lub kędzierzawej sierści. Najważniejsze cechy to odpowiednia wielkość i harmonia budowy, struktura sierści i jej barwa. Pies musi odznaczać się solidną budową i mocnym kośćcem, a przy tym powinien cechować się pewną elegancją i nie może wydawać się zwalisty lub ociężały.
WAŻNE PROPORCJE: Długość tułowia nieco większa od wysokości; pies nie powinien być kwadratowy ani przesadnie zwarty. Harmonia budowy, zapewniająca sprawne wypełnianie funkcji użytkowych, jest ważniejsza od matematycznie wyliczonych proporcji.
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT: Sposób bycia wskazuje na inteligencję, przyjazne usposobienie i chęć do pracy. Pies odznacza się wielką energią i pasją myśliwską, ale daje się kontrolować w polu.

GŁOWA: W proporcji do wielkości psa, średniej długości. Wyraz bystry, pewny siebie, inteligentny i atrakcyjny.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Raczej szeroka i krągła.
Stop: Średnio zaznaczony, nie za mocny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Ciemny, czarny lub ciemno brązowy. Duży, o dobrze
rozwartych nozdrzach, co zapewnia doskonały węch.
Kufa: Średniej długości, kanciasta i głęboka, nigdy nie jest szpiczasta.
Wargi: Suche, przylegające, nie obwisłe.
Uzębienie: Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Średniej wielkości, szeroko rozstawione, nie mogą być wypukłe ani wyłupiaste. Powieki przylegające, a nie obwisłe. Barwa oka waha się od jasnej, żółtawobrązowej, po brązową, orzechową lub ciemną, w harmonii z umaszczeniem. Oczy żółte, w kolorze cytrynowym, dyskwalifikują – nie należy ich mylić z jasnymi, żółtobrązowymi.
Uszy: Osadzone nieco powyżej linii oczu, ale niezbyt wysoko, długie, szerokie i zaokrąglone; małżowina sięga do nosa.
SZYJA: Okrągła, średniej długości, mocna, umięśniona, bez podgardla, osadzona tak, aby głowa noszona była dumnie, ale nie łukowata.

TUŁÓW: Dobrze rozbudowany , krępy, ale nie przesadnie zwarty.
Linia górna: Prosta, albo lekko opadająca od kłębu.
Lędźwie: Mocne.
Klatka piersiowa: Dobrze rozbudowana, sięga łokcia, ani zbyt szeroka, ani wąska. Żebra dobrze wysklepione, ale nie aż tak, aby wpływało to na sprawną akcję frontu.
Słabizn : Nie podciągnięta.
OGON: Średniej długości, zakrzywiony jak biegun bujanego fotela, noszony trochę poniżej lub powyżej linii grzbietu. Zwęża się ku końcowi, jest ruchliwy, i porośnięty sierścią, tworzącą niewielkie pióro.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Średniej długości, proste, o mocnym kośćcu, ale nie tak krótkie lub masywne, aby upośledzało to pracę psa w polu.
Łopatka: Skośna, sucha i dobrze umięśniona.
Śródręcze: Mocne, bez śladu słabości. Piąte palce mogą być zachowane.

KOŃCZYNY TYLNE: W całości dają wrażenie solidności i siły napędu. Śródstopie umiarkowanie długie, mocne, proste, o mocnym kośćcu.
Biodra: Solidne.
Uda: Masywne.
Staw skokowy: Duży, krągły, umiarkowanie kątowany.
Śródstopia: Równoległe.
ŁAPY: Proporcjonalne do wielkości psa, palce zwarte, połączone błoną pławną, opuszki mocne.
CHODY: Ruch amerykańskiego spaniela wodnego jest wydajny i harmonijny. Pies nie powinien mieć luźnych łokci, a przy patrzeniu z tyłu tylne kończyny są dobrze umięśnione i ustawione jak najbardziej równolegle wobec siebie. Stawy skokowe są giętkie i sprawne, a ruch musi dawać wrażenie sprawności i siły.

SZATA
SIERŚĆ: Może być równomiernie pofalowana aż do mocno skręconej. Jej struktura może być różna w różnych miejscach ciała psa. Konieczny jest odpowiednio gesty podszerstek, dający dostateczną ochronę przed niepogodą, wodą i gęstą roślinnością, w której pies musi pracować. Szyja i tylne części ciała obficie porośnięte. Na uszach włos długi na obydwu stronach, ale kanał słuchowy pozostaje odsłonięty. Na głowie włos krótki i gładki, bez czupryny. Ogon owłosiony na całej długości, z niewielkim piórem. Na
nogach faliste lub kędzierzawe pióra, odpowiadające strukturze szaty. Pies może być trymowany dla schludnego wyglądu, a uszy ogolone, ale ani jedno, ani drugie nie jest wymagane.
MAŚĆ: Jednolita: wątrobiana, ciemno czekoladowa, brązowa. Dopuszczalna niewielka ilość bieli na palcach i klatce piersiowej.

WIELKOŚĆ I WAGA: Od 38 do 48 cm dla obu płci. Waga psa 13 – 20 kg, suki 11 – 18 kg, bez preferencji wielkościowych w obrębie tego limitu, o ile zachowane są proporcje, odpowiednia masa i harmonia.
WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

  • Agresja lub wyraźna lękliwość.
  • Żółte oczy.
  • Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne i/lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane. 

UWAGA! Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.

© Załoga Chartykasa