Jordyn Sparks – Was I the only one.mp3
 Wzorce ras
Wzorzec w oryginalnej postaci.

© czertice.deviantart.com

FCI Standard Nr 37
PORTUGALSKI PIES WODNY (Cão de Agua Português)

POCHODZENIE: Portugalia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 04.11.2008.
UŻYTKOWOŚĆ: Pomocnik rybaków, aporter i pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 8 – Aportery, płochacze,psy wodne.
Sekcja 3 – Psy wodne. Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: W dawnych czasach portugalski pies wodny występował na całym wybrzeżu portugalskim. Z czasem, w miarę wprowadzania nowych technik rybołówstwa, zachował się jedynie w rejonie Algarve, uważanym za miejsce, gdzie powstała ta rasa. Miało to miejsce na tyle dawno, że portugalski pies wodny może być uznany za rasę autochtoniczną.
WRAŻENIE OGÓLNE: Pies o przeciętnych proporcjach, w typie myśliwskim, o prostych lub lekko wklęsłych liniach profilu. Harmonijnie budowany, mocny i dobrze umięśniony. Mięśnie wyrobione skutkiem częstego pływania.
WAŻNE PROPORCJE: Niemal kwadratowy: długość tułowia mniej więcej równa wysokości w kłębie. Stosunek wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej jak 2 :1, długość czaszki do długości kufy jak 4 : 3.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Nadzwyczaj inteligentny, w lot chwyta i wykonuje wszelkie komendy właściciela. Jest szybki w reakcjach, chętny do pracy, odważny, odporny i rozsądny. Odznacza się przenikliwym, czujnym i poważnym spojrzeniem, a także doskonałym wzrokiem i słuchem. Świetnie pływa i nurkuje i jest niezastąpionym towarzyszem i pomocnikiem rybaka – pomaga mu w połowach i pilnuje łodzi i sprzętu. Podczas połowu chętnie wskakuje do wody za zgubiona rybą lub siecią, w razie potrzeby nurkuje. Wykorzystywany jest także do przekazywania wiadomości z łodzi na brzeg i odwrotnie, nawet na znaczny dystans.

GŁOWA: Proporcjonalna, mocna i szeroka. Linie profilu równoległe.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Oglądana z profilu jest nieco dłuższa od kufy (4 : 3). Nieznacznie zaokrąglona, szczególnie w tylnej części; guz potyliczny wyraźny. Przy oglądaniu z przodu kości skroniowe są zaokrąglone, rozdzielone niewielkim wgłębieniem, bruzda czołowa rozciąga się do 2/3 kości skroniowych i powoduje, że czoło jest wgłębione. Łuki nadoczodołowe wyraźne.
Stop: Wyraźny, rozpoczyna się trochę za wewnętrznymi kącikami oczu.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Szeroki, o dobrze rozwartych i zapigmentowanych nozdrzach. Czarny u psów czarnych biało czarnych, u czekoladowych tej samej barwy, co sierść, ale w żadnym razie nie różnobarwny.
Kufa: Prosta, szersza u nasady niż przy końcu.
Wargi: Grub, zwłaszcza w przedniej części. Kąciki warg mało wyraźne. Błony śluzowe podniebienia, język i dziąsła dobrze pigmentowane na czarno lub ciemno brązowo.
Uzębienie: Mocne i zdrowe, niewidoczne przy zamkniętym pysku. Duże i mocne kły, zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Średniej wielkości, wyraźnie okrągłe w kształcie, szeroko rozstawione i lekko skośne. Tęczówka czarna lub brązowa, powieki cienkie, czarne u psów czarnych, brązowe u czekoladowych. Spojówki niewidoczne.
Uszy: Osadzone powyżej linii oczu, wiszące przy głowie, kształtu sercowatego, tylnymi krawędziami trochę odstające. Cienkie, końcami nie sięgają poniżej żuchwy.
SZYJA: Prosta, krótka, na przekroju okrągła, dobrze umięśniona i
osadzona, wysoko noszona, płynnie przechodząca w tułów. Bez
podgardla i bez kryzy.

TUŁÓW:
Linia górna: Prosta i równa.
Kłąb: Szeroki i słabo widoczny.
Grzbiet: Prosty, krótki, szeroki i dobrze umięśniony.
Lędźwie: Szerokie, mocno związane z zadem.
Zad: Proporcjonalny, lekko opadający, guzy biodrowe symetryczne i mało widoczne.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, dolną krawędzią sięga łokcia. Żebra długie i dobrze wysklepione, tworzą dużo miejsca dla płuc i zapewniają znakomitą wydolność oddechową.
Linia dolna i brzuch: Ładnie podciągnięte, brzuch mniej pojemny od klatki piersiowej.
OGON: Naturalny, osadzony średnio wysoko, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi, nie powinien sięgać poniżej stawu skokowego. Przy pobudzeniu zakręcony w pierścień, sięga nie dalej niż do połowy długości lędźwi. Przydatny przy pływaniu i nurkowaniu.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Mocne i proste, pionowe. Śródręcze może być lekko nachylone. Niezbyt mocno kątowane.
Łopatka: Skośnie ustawiona, mocno umięśniona.
Ramię: Mocne, średniej długości, ustawione równolegle do płaszczyzny środkowej tułowia.
Podramię: Długie, mocno umięśnione.
Nadgarstek: Mocny kościec, oglądane z przodu szerokie, oglądane z boku węższe.
Śródręcze: Długie i mocne.
Łapa: Zaokrąglona, raczej płaska, palce długie i lekko wysklepione, na całej długości połączone błoną pławną z wiotkiej tkanki, porośniętej gęstym I długim włosem. Pożądane czarne pazury, ale mogą też być one tej samej barwy, co sierść: białe, brązowe lub pasiaste. Pazury nie dotykają podłoża. Opuszka centralna twardsza od palcowych.

KOŃCZYNY TYLNE: Niezbyt głęboko kątowane, dobrze umięśnione. Dopuszczalne lekko nachylone śródstopie.
Pośladk: Krągłe i dobrze umięśnione.
Uda: Mocne, średniej długości, bardzo dobrze umięśnione. Kolana nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Podudzie: Długie i bardzo dobrze umięśnione, nie odstawione na zewnątrz ani do wewnątrz, skośnie ustawione. Mocne ścięgna i więzadła.
Stawy skokowe: Mocne.
Śródstopie: Długie, bez wilczych pazurów.
Łapa: Pod każdym względem identyczna jak przednia.
CHODY: Stęp swobodny, o krótkim kroku, lekki, harmonijny kłus i energiczny galop.

SKÓRA: Gruba, elastyczna, niezbyt mocno przylegająca; wewnętrzne i zewnętrzne błony śluzowe pożądane pigmentowane.
SZATA
SIERŚĆ: Całe ciało pokryte obfitą sierścią bez podszerstka. Dwie odmiany: długa i falista, albo krótsza i lokowata. Pierwsza jest trochę wełnista i lśniąca, druga gęsta, bez połysku, o zwartych, pierścieniowatych loczkach. W każdym przypadku sierść jest jednakowa na całym ciele, z wyjątkiem pach i słabizny. Na głowie czub z długiego, falistego włosa u odmiany długowłosej, a kędzierzawa czuprynka u odmiany lokowatej, u tej pierwszej dłuższy włos na uszach.
MAŚĆ: Czarna lub czekoladowa w różnych odcieniach, także jednolicie biała. U psów barwnych biel dopuszczalna na kufie, czubku głowy, szyi, przedniej części klatki piersiowej, dolnych partiach nóg (poniżej łokci i stawów skokowych) i końcu ogona. Maść biała nie może być albinotyczna, zatem nos, powieki i wnętrze pyska powinny być pigmentowane czarno lub czekoladowo. Psy tej rasy są zazwyczaj strzyżone: kończyn tylne i zad oraz ogon, na którym długi włos pozostawia się jedynie na końcu.

WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość w kłębie: Psy: 50 – 57 cm. Idealna 54 cm. Suki: 43 – 52 cm. Idealna 46 cm.
Waga: Psy: 19 – 25 kg. Suki: 16 – 22 kg.
WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.
WADY DUŻE:

  • Głowa: Zbyt długa, wąska, płaska lub szpiczasta.
  • Kufa: Szpiczasta i zaostrzona.
  • Oczy: Jasne, zbyt wypukłe lub mocno zapadnięte.
  • Uszy: Źle osadzone, zbyt duże, zbyt krótkie, pofałdowane.
  • Ogon: Ciężki, opuszczony w ruchu, noszony pionowo do góry.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

  • Zachowanie: Agresja lub wyraźna lękliwość.
  • Wielkość: Powyżej lub poniżej podanej.
  • Szczęki: Przodozgryz lub tyłozgryz.
  • Oczy: Porcelanowe, niejednakowego kształtu lub wielkości.
  • Głuchota: Wrodzona lub nabyta.
  • Ogon: Cięty, szczątkowy lub brak ogona.
  • Łapy tylne: Obecność wilczych pazurów.
  • Sierść: Inna niż opisane dwa typy.
  • Maść: Albinizm, częściowo lub całkowicie odpigmentowany nos. Maść inna niż opisane we wzorcu.
  • Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne i/lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA! Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.

© Załoga Chartykasa