Crnogorski planinski gonič.

   Major Lazer – Lean on.mp3
 VI grupa FCI

FCI 279/VI.1  |  Czarnogóra

Pierwotnie znany jako jugosłowiański gończy górski, nazwa została zmieniona oficjalnie przez FCI w 1997 roku na czarnogórskiego gończego górskiego. Psy tej rasy są rzadko znane, wywodzące się z rejonów górskich okalających Bałkany. American Rare Breed Association uważa, iż na dzień dzisiejszy rasa ta jest zagrożona wyginięciem. Co więcej poza rejonem Bałkanów są praktycznie nieznane.

Aż jedna trzecia Czarnogóry to góry i lasy stanowiące naturalne siedliska dla dzikich świń, niedźwiedzi, lisów, wilków, żbików i innych drapieżnych zwierząt. Ze względu na dużą liczbę polowań w tamtych rejonach, jugosłowiańskie psy górskie były bardzo poszukiwanymi w tamtych rejonach psami, zasłynął ze względu na swą dzielność i pasję do polowania. Obecność swej ofiary zwiastuje głośnym szczekaniem.

© royal-canin.ca

Będąc sem gończym, mają doskonały zmysł węchu i wytrzymałość, która pozwala im trzymać się zapachu i podążać za nim przez wiele kilometrów. Trudne warunki, w jakich powstała rasa sprawiły, że psy te chętnie i bez problemów pracują w trudnych, niedostępnych terenach, pod osłoną ciężkiej roślinności. Po znalezieniu swej ofiary, trzyma się jej tak długo, aż myśliwy będzie w zasięgu wzroku i będzie w stanie jej odstrzelić.

Czarnogórskie gończe górskie to psy o wyważonym charakterze, bardzo lojalne i silnie przywiązane do właściciela. Pomimo faktu bycia psem gończym, świetnie wpasował się w rolę psa towarzyszącego, ze szczególną predyspozycją do stróżowania – oszczeka każdego nieproszonego gościa, przypominając dzwonek. Zdarzają się u tej rasy skłonności do dominacji, dlatego bardzo ważna jest wczesna socjalizacja i ustalenie hierarchii już od samego początku. To samo tyczy się innych zwierząt w domu – dobrze się z nimi dogadują pod warunkiem, że są wychowywane razem. Tolerują dzieci i są dobrymi towarzyszami dla nich, ale zabawy zawsze powinna przebiegać pod okiem dorosłego.

© royal-canin.ca

W przypadku obcych jest nieufny, może reagować agresją, także na inne zwierzęta oraz próbować dominować. Przy szkoleniu należy być konsekwentnym i łagodnym, krzyki, bicie czy agresja w stosunku psa zaowocują odwrotnym efektem. Uczą się stosunkowo szybko, ale zdarzają się osobniki, które są trudne do wychowania i oporne w szkoleniu. Będą się uczyły chętnie tak długo, jak długo stosujemy pozytywne metody szkolenia, bez krzyków i potrafimy zmotywować psa.

Dość spokojne w domu, ale nie nadają się do życia w ciasnych mieszkaniach i dużych miastach – potrzebują przestrzeni, ruchu i aktywności. Lepiej się sprawdzi dom z dużym ogrodem lub obecność parku lub lasu w pobliżu, aby pies miał się gdzie wybiegać. System ten sprawdzi się, gdy pies na dworze przebywa w dzień, a na noc śpi w domu. Potrzebuje kontaktu ze swoją rodziną i nie możemy go zostawiać cały czas samego.

© royal-canin.ca

© Załoga Chartykasa